محمدرضا بیاتی: مسئولان رسانه‌ی ملی باید از خود بپرسند: وقتی مخاطبان می‌دانند فیلم‌ها و سریال‌ها داستان هستند، یا جهان‌های خیالی و فرضی‌اند، و روشن است که بازیگران نقش بازی می‌کنند چرا افکار عمومی نسبت به تفاوت یا تناقض بین نقش یک زن در یک سریال و سبک زندگی شخصی او واکنش منفی نشان می‌دهند؟ مگر قرار است بازیگری که نقش الگوی ارزشی را بازی می‌کند الزاماً همان شخصیت نمایشی باشد؟ ریشه‌ی این انتظار نامعقول در کجاست؟